Wartości krytyczne w MLD: Chlorki w surowicy krwi

Chlorki w surowicy krwi

Nazwa badania	Dorośli		Dzieci		Noworodki
Nazwa badania	Dolna granica krytyczna	Górna granica krytyczna	Dolna granica krytyczna	Górna granica krytyczna	Dolna granica krytyczna	Górna granica krytyczna

CHLORKI (mmol/l)	80	120	80	120	80	120

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Słownik stosowanych pojęć:

Etapy powiadomienia – kolejne czynności realizowane w określonej kolejności i czasie po identyfikacji wartości krytycznej.

Granica krytyczna – wartość liczbowa, której przekroczenie świadczy o krytycznym charakterze uzyskanego wyniku.

Identyfikacja wartości krytycznej – działanie realizowane w laboratorium, polegające na porównaniu uzyskanego wyniku ze zdefiniowanymi granicami krytycznymi, doprowadzające do stwierdzenia, że uzyskany wynik jest wartością krytyczną.

Odbiorca – osoba informowana o stwierdzeniu wartości krytycznej u pacjenta.

Odbiorca pierwotny – osoba uczestnicząca w procesie opieki nad pacjentem, podejmująca decyzje o działaniach leczniczych, mająca dostęp do dokumentacji medycznej pacjenta, informowana w pierwszej kolejności o stwierdzeniu wartości krytycznej.

Odbiorca zastępczy – osoba powiadamiana o stwierdzeniu wartości krytycznej przy braku kontaktu z odbiorcą pierwotnym.

Plan awaryjny – sposób postępowania wobec braku kontaktu z odbiorcą pierwotnym i odbiorcą zastępczym.

Potwierdzenie – ustne, pisemne lub elektroniczne potwierdzenie uzyskania powiadomienia.

Powiadomienie – szybkie, dokładne i zarejestrowane przekazanie informacji odbiorcy o stwierdzeniu wartości krytycznej.

TAT – w odniesieniu do wartości krytycznych jest to czas upływający od momentu uzyskania zweryfikowanej wartości krytycznej do momentu skutecznego powiadomienia.

Wartość krytyczna - wynik badania laboratoryjnego przemawiający za obecnością zagrażającego życiu stanu patofizjologicznego, wymagającego podjęcia, jeśli to możliwe, szybkich i skutecznych działań leczniczych.

Weryfikacja wartości krytycznej – działanie realizowane w laboratorium, polegające na sprawdzeniu, czy zidentyfikowana wartość krytyczna nie jest wynikiem niezgodności występującej w fazie przedanalitycznej lub analitycznej, mające na celu zmniejszenie liczby fałszywych wartości krytycznych.