Zasada 10.

Weryfikacja wartości krytycznej – określone zostają czynności realizowane w laboratorium po zidentyfikowaniu wartości krytycznej, przed powiadomieniem odbiorcy. Celem jest ograniczenie szumu informacyjnego, wynikającego z występowania fałszywych wartości krytycznych. Istotne jest przeanalizowanie możliwych do wykrycia niezgodności, pojawiających się w fazie przedanalitycznej i analitycznej.

Ważnym elementem postępowania jest na tym etapie powtórna ocena:
- danych ze skierowania,
- warunków pobrania i transportu,
- cech zbadanej próbki – ślad hemolizy, zmętnienie, zażółcenie.
Ocena może być źródłem dodatkowych informacji przy powiadomieniu.

Kolejnym elementem weryfikacji może być:
- powtórne przeanalizowanie wyników kontroli jakości,
- sprawdzenie zapisów z przebiegu badania, sprawdzenie „flag”,
- powtórne zbadanie próbki (podejrzenie dużego błędu przypadkowego),
- przejrzenie wyników uzyskanych u innych pacjentów (podejrzenie zmiany systematycznej),
- zbadanie próbki pierwotnej, jeśli wartość krytyczną uzyskano w próbce wtórnej,
- porównanie wyniku z poprzednim wynikiem pacjenta – delta check.

1 komentarz:

  1. Gernand4 lutego 2010 05:34

    Komentarz prof. D. Bobilewicz:
    "Ze względu na to, że laboratorium (jeśli nie przekazuje wyników drogą informatyczną) odpowiada za wynik wydany na piśmie i autoryzowany przydatną informacją dla lekarza może być krótka uwaga przy wyniku „sprawdzone”, co oznacza, że wynik został wydany świadomie po sprawdzeniu i odzwierciedla stan rzeczywisty próbki (niekoniecznie pacjenta).
    Bardzo ostrożnie z delta check, ponieważ szczególnie na oddziałach zabiegowych wartości przed i po zabiegu mogą być wręcz szokująco różne".

    OdpowiedzUsuń

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)